My first blog post in Dutch will be a translation of a remarkable speech given by former Weizmann Institute of Science president Prof. Haim Harari. The English original is part of famous weblogger Steven Den Beste's Essential Library.
Mijn eerste blogpost in het Nederlands is een vertaling van een opmerkelijke voordracht door de voormalige rector van het Weizmann-instituut, Prof. Haim Harari. Het Engelstalige origineel maakt deel uit van de "Essentiële Bibliotheek" van de bekende weblogger Steven Den Beste.
In het oog van de storm
[Voordracht van Chaim Harari, gewezen rector van het Weizmann-Instituut,
op een vergadering van de beheerraad van een grote internationale organisatie.]
Zoals jullie weten, verzorg ik gewoonlijk het wetenschappelijk en technisch "amusement" op onze samenkomsten, maar bij deze gelegenheid suggereerde onze Voorzitter dat ik mijn eigen visie geef op wat plaatsgrijpt in het werelddeel vanwaar ik kom.
Ik ben geen regeringsambtenaar, noch ben ik er ooit een geweest, en ik heb geen bevoorrechte informatie. Mijn perspectief is gebaseerd op wat ik zie, wat ik lees, en op het feit dat mijn familie bijna 200 jaar in die regio geleefd heeft. U kunt mijn visie beschouwen als die van de spreekwoordelijke taxi-chauffeur, waar je verondersteld wordt vragen aan te stellen wanneer je een land bezoekt.
Ik kon jullie deelachtig maken van een aantal fascinerende feiten en een paar persoonlijke gedachten over het Arabisch-Israelisch conflict. Ik zal hier echter slechts in het voorbijgaan aan raken. Ik verkies het merendeel van mijn opmerkingen te besteden aan een breder gezicht van de regio en zijn plaats in wereldgebeurtenissen. Ik heb het over het hele gebied tussen Pakistan en Marokko, dat hoofdzakelijk Arabisch en Islamitisch is, maar vele niet-Arabische alsook belangrijke niet-Islamitische minderheden omvat.
Waarom zet ik Israël en zijn onmiddellijke omgeving opzij? Omdat Israël en alle problemen die ermee verband houden --- spijts wat jullie mogen horen of lezen in de wereldmedia --- niet de centrale kwestie zijn in de revoltes in deze regio, noch zijn zij dat ooit geweest.
Ja, er is een 100 jaar out Israëlisch-Arabisch conflict, maar dat is niet de hoofdvoorstelling.
- de miljoenen die stierven in de oorlog tussen Iran en Irak hadden niets te maken met Israël
- de massamoord die nu plaatsgrijpt in Soedan, waar een Arabisch Moslimregime zijn zwarte christelijke burgers afslacht, heeft geen uitstaans met Israël.
- de veelvuldige berichten uit Algerije over de moord op honderden burgers in een of ander dorp, door andere Algerijnen, hebben geen uitstaans met Israël
- niet wegens Israël viel Saddam Hoessein Koeweit binnen, stelde Saoedi-Arabië in het gevaar, of slachtte zijn eigen volk af
- niet omwille van Israël gebruikte Egypte gifgas tegen Jemen in de jaren zestig
- ook niet wegens Israël was het dat Assad Sr. [twintig jaar geleden] in een week tienduizenden van zijn eigen burgers doodde in El-Hamma
- het Taliban-regime in Afghanistan en de burgeroorlog daar hadden niets met Israël te maken
- het opblazen van de Pan Am-vlucht [boven Lockerbie] heeft niets te maken met Israël
- en ik kan zo doorgaan...
De wortel van het probleem is dit: dat de hele Islamitische regio totaal disfunctioneel is in elke betekenis van het woord, en dat evenzeer zou zijn als Israël lid was geworden van de Arabische Liga en er al 100 jaar een onafhankelijk Palestina bestond.
- de 22 lidstaten van de Arabische Liga, van Mauritanië tot de Golfstaten, hebben een totale bevolking van 300 miljoen, meer dan de USA en bijna zoveel als de EU voor de uitbreiding
- zij hebben een landoppervlak groter dan de USA of heel Europa
- deze 22 landen, met al hun olie en natuurlijke rijkdommen, hebben een samengesteld bruto nationaal product (BNP) kleiner dan België en Nederland samen, en de helft van de staat Californië op zichzelf
- binnen dit magere BNP is de kloof tussen rijk en arm ongelooflijk, en veel te veel van de rijken maakten hun fortuin niet door succes in zaken, maar als corrupte bewindvoerders
- de sociale status van vrouwen ligt ver beneden die in de Westerse wereld van 150 jaar geleden
- mensenrechten liggen beneden alle redelijk peil, ondanks het potsierlijke feit dat Libië verkozen werd tot voorzitter van de VN-Commissie voor Mensenrechten
- volgens een rapport samengesteld door een comité van Arabische intellectuelen, en gepubliceerd onder auspiciën van de VN, ligt het aantal boeken vertaald door de gehele Arabische wereld ver beneden wat klein Griekenland op zijn eentje vertaalt
- het totale aantal wetenschappelijke publicaties van 300 miljoen Arabieren ligt beneden dat van 6 miljoen Israëli's
- geboortecijfers in de regio zijn zeer hoog, hetgeen de armoede, sociale kloof, en cultureel verval alleen maar versterkt
- en dit gebeurt allemaal in een regio waarvan men nog maar 30 jaar geleden geloofde dat dit het volgende weelderige werelddeel zou zijn, en in een Islamitisch gebied dat er ooit in slaagde een van de meest geavanceerde culturen in de wereld te ontwikkelen.
Men kan veilig zeggen dat dit een voedingsbodem zonder weerga schept voor wrede dictators, terreurnetwerken, fanatisme, ophitsing, zelfmoordterrorisme, en algemeen verval. Het is ook een feit dat bijna iedereen in de regio de blaam voor de situatie legt bij de USA, bij Israël, bij de Westerse beschaving, bij het Jodendom en het Christendom, kortom, bij alles en iedereen behalve zichzelf.
Een woord over de miljoenen fatsoenlijke, eerlijke, goede mensen die ofwel devote moslims zijn of niet erg religieus maar in moslimfamilies opgegroeid: zij zijn dubbele slachtoffers van een buitenwereld, die nu een islamofobie ontwikkelt, en hun eigen omgeving, die hun hart breekt door totaal disfunctioneel te zijn/mank te lopen.
Het probleem is dat de grote zwijgende meerderheid van deze moslims part noch deel hebben aan de terreur en de hetze, maar er ook niet tegen opstaan. Zij worden aldus passieve medeplichtigen, en dit geldt voor politieke leiders, intellectuelen, zakenlui, en vele anderen. Velen onder hen kunnen duidelijk het verschil tussen goed en kwaad zien, maar zijn bang om hun mond open te trekken.
De gebeurtenissen van de laatste paar jaar hebben vier kwesties versterkt, die altijd bestaan hebben, maar nooit zo welig tierend geweest zijn als in de huidige opschudding.
Dit zijn de vier steunberen van het huidige wereldconflict, dat we misschien al "de onverklaarde derde wereldoorlog" zouden kunnen noemen.
Het zal een paar jaar duren voor iedereen toegeeft dat dit een wereldoorlog is, maar we zitten er al een fors eind in.
1. Het eerste element is de kamikazemoord ("suicide murder")
Kamikazemoorden zijn niet nieuw maar werden slechts onlangs "populair", vergeef me de uitdrukking. Zelfs na 11 september lijkt het alsof het merendeel van de Westerse wereld dit wapen niet begrijpt. Het is een zeer krachtig psychologisch wapen. Zijn echte rechtstreekse impact is relatief beperkt. Het totale aantal slachtoffers van honderden kamikazemoorden in Israël in de laatste drie jaar ligt veel lager dan dat van auto-ongelukken. 11 september was kwantitatief veel minder dodelijk dan vele aardbevingen. Meer mensen sterven op een dag van AIDS in Afrika dan al de Russen die stierven door de hand van in Tjetsjnië gebaseerde moslim-kamikazemoordenaars. Saddam doodde elke maand meer mensen dan alle slachtoffers bij elkaar van zelfmoordaanslagen sinds de Coalitie-bezetting van Irak.
Waarom dan de drukte over kamikazemoorden? Zij zorgen voor krantenkoppen. Zij zijn spectaculair. Zij zijn afschrikwekkend. Het is een zeer wrede dood met uiteengerukte lichamen en verschrikkelijke levenslange kwetsuren voor veel van de gewonden. Het wordt altijd met veel detail op de TV getoond. Een zulke massamoord, met de hulp van hysterische mediaberichtgeving, kan de toerisme-industrie van een land voor geruime tijd kapotmaken, zoals het geval was in Bali en Turkije.
Maar de echte vrees komt van het onbestreden feit dat geen verdediging en een preventieve maatregelen [op den duur] succes kunnen hebben tegen een vastberaden kamikazemoordenaar. Dit is nog niet doorgedrongen tot het Westerse denken. De USA en Europa verbeteren voortdurend hun verdediging tegen de vorige kamikaze, niet de volgende. We kunnen de beste luchthavenbeveiliging ter wereld arrangeren. Maar als je een kamikazemoord wil plegen, hoef je niet op het vliegtuig te stappen om jezelf op te blazen en velen te doden. Wie kan een kamikazemoordaanslag stoppen, middenin de rij die staat aan te schuiven bij een metaaldetector in de luchthaven? Wat met de check-inbalies in een drukke reisperiode? Zet een metaaldetector voor elk treinstation in Spanje en de terroristen zullen de bussen aanpakken. Beveilig de bussen en zij zullen zich opblazen in bioscoopzalen, concertgebouwen, supermarkten, shopping centra, scholen en ziekenhuizen. Zet bewakers voor elk concertgebouw en er zal altijd een rij staan te wachten om gecontroleerd te worden --- en de rij wordt dan het doelwit, om maar niet te spreken van de bewakers. Je kan je kwetsbaarheid wat terugbrengen door preventieve en defensieve maatregelen en door strikte grenscontroles, maar ze niet uitschakelen en zeker niet de oorlog winnen door verdedigingsmaatregelen. En het is een oorlog!
Wat schuilt achter de kamikazemoorden? Geld, macht, en koudbloedig aanstoken tot moord, verder niets. Het heeft niets te maken met fanatiek religieus geloof. Geen moslimpredikant heeft ooit zichzelf opgeblazen. Geen zoon van een Arabisch politicus heeft ooit zichzelf opgeblazen. [Origineel gecorrigeerd: bedoelde wellicht "blown himself up", aangezien "blown himself" = "zichzelf gepijpt"]
Geen verwanten van prominenten hebben het ooit gedaan [zichzelf opgeblazen]. Zou je niet verwachten dat tenminste sommige predikanten het zelf gedaan zouden hebben, of hun zoons ertoe opgestookt, als het werkelijk een opperste akte van religieus vuur ware? Zijn zij niet geïnteresseerd in de voordelen van het Paradijs? Inplaats daarvan, sturen zij verstoten vrouwen, naïeve kinderen, achterlijken, en jonge opgestookte heethoofden. Zij beloven hen de (vooral seksuele) geneugten van het hiernamaals en betalen aardige sommen geld aan de families nadat de opperste akte is gesteld en genoeg doden zijn gevallen.
Kamikazemoorden hebben ook geen uitstaans met armoede en wanhoop
Bij verre het armste werelddeel is [zwart] Afrika. Het gebeurt daar nooit. Er zijn heel wat wanhopige mensen in de wereld, in verschillende culturen, landen, en werelddelen. Wanhoop helpt niemand aan springstof, doelverkenning, en transport. Er was zeer zeker meer wanhoop in Saddam's Irak dan in [gewezen Amerikaanse gouverneur] Paul Bremer's Irak, and niemand blies zichzelf op. Een kamikazemoord is gewoon een verschrikkelijk, vicieus wapen van wrede, onmenselijke, cynische, en goed gefinancierde terroristen, die geen aanzien hebben voor menselijk leven, zelfs dat van hun landgenoten, maar een zeer hoog aanzien hebben voor hun eigen welvarend welzijn ("affluent well-being") en hun machtshonger.
De enige manier om dit nieuwe "populaire" wapen aan te pakken is de enige manier waarop je georganiseerde misdaad of zeeroverij kan aanpakken: het offensief.
Zoals in het geval van georganiseerde misdaad, is het essentieel dat de krachten in het offensief gebundeld worden, en het is essentieel dat je de top van de misdaadpiramide bereikt. Je kan de maffia niet uitroeien door de kleine drugdealer op de straathoek aan te pakken. Je doelwit moet de "peetvader" van de "[maffia]familie" zijn.
Als een deel van het publiek haar steunt, een ander deel haar duldt, velen er bang van zijn, en sommigen het proberen goed te praten als gevolgen van armoede of een slechte jeugd, dan zal de georganiseerde misdaad gedijen. En idem voor terrorisme.
De USA begrijpt dit nu, na 11 september. Rusland begint het te begrijpen. Turkije begrijpt het goed. Ik ben maar al te bang dat het merendeel van Europa het nog niet begrepen heeft. Helaas ziet het ernaar uit dat Europa dit pas zal begrijpen nadat kamikazemoorden in het groot naar Europa komen. Naar mijn bescheiden mening zal dit beslist gebeuren. De Spaanse treinen en de bomaanslagen in Istanboel zijn slechts het begin. De eendrachtigheid van de Beschaafde Wereld in het bevechten van deze gruwel is absoluut onmisbaar. Deze eendracht zal niet bereikt worden tot Europa wakker wordt.
2. Het tweede ingrediënt zijn woorden, of nauwkeuriger gezegd, leugens
Woorden kunnen dodelijk zijn. Zij doden mensen. Men zegt vaak dat politici, diplomaten, en misschien ook advocaten en zakenlui soms beroepshalve moeten liegen. Maar de normen van de politiek en diplomatie zijn kinderlijk in vergelijking met de ongekende toppen die ophitsing en totale complete opzettelijke verzinsels scheren in de regio waar we het over hebben. Een ongelooflijk aantal mensen in de Arabische wereld geloven dat 11 september nooit plaatshad, of een Amerikaanse provocatie was, of, nog beter, een Joods complot.
Jullie herinneren zich allemaal de Iraakse Minister van Informatie, Mr. Moechammad Saïed al-Sahhaf [alias "Baghdad Bob" alias "Comical Ali"] en zijn persconferenties toen de Amerikaanse troepen reeds in Bagdad stonden. Disinformatie in oorlogstijd is een aanvaarde tactiek. Maar om dag in dag uit zulke bespottelijke verklaringen staan af te leggen, waarvan iedereen weet dat het leugens zijn, kan alleen voorkomen in deze regio. Mr. Sahhaf werd uiteindelijk een beroemdheid als [een soort] hofnar, maar dat weerhield er een aantal ogenschijnlijk achtenswaardige kranten niet van om hem "gelijke tijd" te geven. Het weerhoudt er ook de Westerse pers niet van om geloof te hechten -- elke dag, zelfs nu --- aan gelijkaardige leugenaars. Uiteindelijk, stel dat je een antisemiet wil zijn, dan zijn er subtielere manieren. Je hoeft daarom nog niet te beweren dat de Holocaust nooit plaatshad, of dat de Joodse Tempel in Jeruzalem nooit bestaan heeft. Maar miljoenen moslims krijgen dit van hun leiders te horen. Wanneer diezelfde leiders andere verklaringen afleggen, geven de Westerse media hen weer alsof zij waarachtig konden zijn.
Het gebeurt dagelijks dat dezelfde mensen die kamikazemoordenaars financieren, bewapenen, en uitsturen, de handeling veroordelen in het Engels voor de Westerse TV-camera's, voor een wereldpubliek dat hun zelfs ten dele gelooft. Het is dagelijkse routine om dezelfde leider een ding te horen zeggen tegen zijn eigen volk in het Arabisch, en het tegengestelde in het Engels tegen de rest van de wereld. Ophitsing door Arabische TV, begeleid door gruwelbeelden van verminkte lichamen, is een machtig wapen geworden in de handen van hen die liegen, [de waarheid] verwringen, en alles willen vernietigen.
Kleine kinderen worden opgevoed op een dieet van diepe haat en van bewondering van zogenaamde martelaars, en de Westerse wereld heeft het niet door omdat hun TV's meestal afgestemd staan op zeepfeuilletons en spelprogramma's. Ik raad jullie aan, zelfs al verstaan de meesten onder jullie geen Arabisch, om af en toe naar al-Djazira (al-Jazeera) te kijken. Jullie zullen je ogen niet geloven.
Er speelt een nieuwe klucht in de stad: de feitelijke moordenaar wordt de "militaire vleugel" genoemd, degene die hem betaalt, uitrust, en op weg stuurt heet nu de "politieke vleugel" en het hoofd van de organisatie noemt men de "geestelijke leider". Er zijn vele andere voorbeelden van dergelijk Orwelliaans taalgebruik, net alleen door terreurbonzen maar ook door de Westerse media. Deze woorden zijn veel gevaarlijker dan velen zich realiseren. Zij bieden een emotionele infrastructuur voor gruweldaden. Het was Josef Goebbels die zei dat als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, de massa haar zal geloven. Hij wordt nu overtroffen door zijn opvolgers.
3. Het derde aspect is geld.
Enorme sommen gelds, die vele sociale problemen hadden kunnen oplossen in dit disfunctionele werelddeel, worden gepompt in drie concentrische sferen die moord en doodslag ondersteunen.
In de binnenste cirkel bevinden zich de terroristen zelf. Het geld financiert hun reizen, springstoffen, schuilplaatsen, en permanente zoektocht naar "zachte" kwetsbare doelwitten. De binnenste ringen worden hoofdzakelijk gefinancierd door terreurstaten zoals Iran en Syrië, en tot voor kort ook door Irak en Libië, en vroeger ook door sommige communistische regimes. Deze staten, zowel als de Palestijnse Autoriteit, zijn vrijhavens voor de groothandelaars in moord.
Zij worden omringd door een tweede, bredere, kring van rechtstreekse supporters, planners, bevelhebbers, predikanten, die allen hun (gewoonlijk zeer dik belegde) boterham verdienen als infrastructuur voor de terreur.
Tenslotte vinden we de derde kring van zogenaamde religieuze, opvoedkundige, en weldadige organisaties: die doen in feite een beetje goed, voeden de hongerigen en bieden wat scholing, maar hersenspoelen intussen een nieuwe generatie met haat, leugens, en onwetendheid. Deze kring opereert grotendeels via moskeeën, madrassas, en andere religieuze instellingen, maar ook via opruiende elektronische en gedrukte media. Het is die kring die ervoor zorgt dat vrouwen minderwaardig blijven, dat democratie ondenkbaar is, en dat blootstelling aan de buitenwereld tot het minimum beperkt blijft. Het is ook die kring die het voortouw neemt in het blameren van iedereen buiten de moslimwereld voor de ellende in de regio. De buitenste kring wordt grotendeels gefinancierd door Saoedi-Arabië, maar ook door giften van zekere islamitische gemeenschappen in de USA en Europa, en in mindere mate door giften van Europese regeringen aan diverse NGO's en door zekere organen van de VN -- die misschien edele doelstellingen hebben maar geïnfiltreerd zijn en uitgebuit worden door agenten van de buitenste kring. Het Saoedi-regime zal natuurlijk het volgende grote terreurslachtoffer worden, wanneer de binnenring zal ontploffen in de buitenring. De Saoedi's beginnen dat te begrijpen, maar zijn bevechten de binnenste ringen, terwijl zij de buitenste ring blijven financieren.
Bij wijze van spreken is de buitenste ring de deurwachter, die ervoor zorgt dat het volk naar de binnenste ringen van terreur en ophitsing luistert inplaats van naar de buitenwereld. Sommige delen van diezelfde buitenring werken in feiten ingevolge vrees voor, of chantage door, de binnenringen. De schrikwekkende bijkomende factor is het hoge geboortecijfer. De halve bevolking van de Arabische wereld is jonger dan 20, op de meest ontvankelijke leeftijd voor ophitsing, hetgeen twee bijkomende generaties van blinde haat garandeert.
Sommige van de leiders in deze kringen leven zeer comfortabel van hun buit. Je ontmoet hun kinderen in de beste privé-kostscholen in Europa, niet in de trainingskampen voor kamikazemoordenaars. De Jihad-"soldaten" gaan op georganiseerde doodsreis naar Irak en andere brandpunten, terwijl sommige van hun leiders skiën in Zwitserland. Mevr. Arafat, die in Parijs woont met haar dochter, ontvangt tienduizenden dollars per maand van de naar beweerd bankroete Palestijnse Autoriteit, terwijl een typische plaatselijke bendeleider van de al-Aksabrigade, die verantwoording aflegt aan Arafat, het moet stellen met een paar honderd dollar in contanten, om te moorden op kleinhandelsniveau.
4. Het vierde element van het huidige wereldconflict is de totale breuk van alle wetten.
De beschaafde wereld gelooft in democratie en de rechtsstaat, alsook in internationaal recht, mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en pers, benevens andere vrijheden. Er zijn naïeve "ouderwetse" gewoonten zoals het eerbiedigen van religieuze plaatsen en symbolen, het niet gebruiken van ziekenwagens en hospitalen voor oorlogshandelingen, het vermijden van de verminking van lijken, en het niet gebruiken van kinderen als menselijke schilden of bommen. Nooit in de geschiedenis, zelfs niet in de Nazi-tijd, was er zulk een totale minachting voor al het voorgaande als wij nu zien. Elke student der politieke wetenschappen debatteert hoe je kan vermijden dat antidemocratische een democratische verkiezing winnen en de democratie afschaffen. Andere aspecten van een beschaafde gemeenschap hebben ook beperkingen nodig. Kan een politieagent het vuur openen op iemand die hem probeert te doden? Kan een regering telefoongesprekken van terroristen en drugdealers afluisteren? Word je gedekt door de vrijheid van meningsuiting als je [valselijk] "brand!" roept in een volgepakte bioscoop? Moet er een doodstraf zijn voor meervoudige moord met voorbedachten rade? Dit zijn de ouderwetse dilemma's. Nu hebben we een heel nieuw stel.
Overval je een moskee die als munitie-opslagplaats voor terroristen dient? Beantwoord je het vuur als je beschoten wordt vanuit een hospitaal? Bestorm je een kerk die wordt bezet door terroristen die de priesters gijzelen? Fouilleer je elke ambulance nadat een paar kamikazeterroristen ambulances gebruikten om zich naar hun doelwitten te verplaatsen? Ga je op elke vrouw een naakte bodysearch uitvoeren omdat er één zich voor zwanger uitgaf en een bom op haar buik vervoerde? Schiet je terug op iemand die je probeert te doden, maar opzettelijk achter een groep kinderen staat? Overval je een terreurcel verborgen in een zenuwinrichting? Schiet je een aartsmoordenaar dood die voortdurend opzettelijk zich omringt met kinderen als hij van de ene plaats naar de andere gaat? Al het voorgaande gebeurt dagelijks in Irak en de Palestijnse gebieden. Wat te doen? Wel, je wil niet voor deze dilemma's staan. Maar je zit ermee.
Stel je voor dat iemand openlijk zou verblijven op een bekend adres in Teheran, te gast bij en gefinancierd door de Iraanse regering, de ene na de andere wreedheid aanricht in Spanje of Frankrijk, honderden onschuldige mensen dodend, terwijl de regering van Iran publiek zijn daden veroordeelt maar hem te gast blijft houden, hem uitnodigt op officiële evenementen en hem behandelt als een hoogwaardigheidsbekleder. Ik laat het voor jullie als huiswerk om uit te zoeken wat Spanje of Frankrijk in zo'n geval zouden gedaan hebben.
Het probleem is dat de beschaafde wereld nog steeds illusies koestert over de suprematie van het recht in een volledig wetteloze omgeving. Het is zoiets als ijshockey spelen door een kunstschaatsster in de rink te sturen of te proberen een zwaargewicht bokser knock-out te laten slaan door een schaker. Op dezelfde manier dat geen enkel land een wet heeft tegen het opeten van zijn eerste minister door kannibalen --- omdat zulk een daad ondenkbaar is --- heeft internationaal recht geen antwoord op doders die vanuit hospitalen, moskeeën en ziekenwagens schieten en daarbij worden beschermd door hun regering of maatschappij. Internationaal recht heeft geen antwoord op iemand die kinderen ertoe aanzet stenen te gooien, achter hun staat en met scherp schiet, onschendbaar omdat hij beschermd wordt door een regering. Internationaal recht weet niet wat het aan moet met een leider van moordenaars die royaal en comfortabel gehuisvest wordt door een land, dat doet alsof het zijn handelingen veroordeelt maar beweert te zwak te zijn om hem te arresteren. Het frappante is dat al deze schelmen [het lef hebben] bescherming [te] eisen onder internationale wet, en iedereen die hen aanvalt voor oorlogsmisdadiger uitschelden, en dat sommige Westerse media deze beschuldigingen na-apen.
Gelukkig is dit alles van tijdelijke aard, aangezien de evolutie van het internationaal recht zich altijd heeft aangepast aan de realiteit. De straf voor kamikazemoord moet dood of arrestatie vóór de moord zijn, niet achteraf. Na elke wereldoorlog zijn de regels van het internationaal recht veranderd, en dit zal ook nu gebeuren. Maar in de schemerperiode kan veel kwaad gedaan worden.
Het beeld dat ik beschrijf is niet aardig. Wat kunnen we doen? Op korte termijn, alleen vechten en winnen. Op lange termijn --- alleen maar de volgende generatie opvoeden en openstellen voor de wereld. De binnenste kringen kunnen en moeten met geweld gebroken worden.
De buitenste kring kan niet met geweld worden gebroken. Wat we hier nodig hebben is financiële uithongering van de organiserende elite, meer macht voor vrouwen, meer onderwijs, contrapropaganda, boycot wanneer praktisch haalbaar, en toegang tot Westerse media, internet, en de internationale scène. Bovenal hebben we tegen alle drie "ringen des kwaads" een totale eendracht en vastbeslotenheid van de Westerse wereld nodig.
Sta me voor een ogenblik toe om uit mijn rol van taxichauffeur te stappen en naar de wetenschap terug te keren. Als je een kwaadaardig gezwel hebt, kan je het gezwel chirurgisch verwijderen. Je kan het ook uithongeren door te verhinderen dat het nieuw bloed krijgt van andere lichaamsdelen, en dus te verhinderen dat nieuwe "voorraden" een uitbreiding van de tumor toelaten. Als je zeker wil zijn doe je best allebei.
Maar voor je kan vechten en winnen, gewapenderhand of anders, moet je je realiseren dat je in een oorlog bent, en dat kan in Europa nog wel een paar jaar duren.
Om te winnen, is het in de eerste plaats nodig om de terreurregimes uit te schakelen, zodat geen enkele regering ter wereld een vrijplaats voor deze [terroristen] biedt.
Ik wil hier niet ingaan op de vraag of de door de USA geleide aanval op Irak gerechtvaardigd was op grond van wapens van massavernietiging of andere vooroorlogse argumenten, maar ik kan de naoorlogse kaart van West-Azië lezen. Nu dat Afghanistan, Irak, en Libië uitgeschakeld zijn blijven twee en een halve terroristenstaten over: Iran, Syrie, en Libanon, dat een Syrische kolonie is. Misschien moet Soedan nu aan de lijst worden toegevoegd. Als resultaat van de verovering van Afghanistan en Irak worden nu zowel Syrie als Iran volledig omringd door niet-bevriende gebieden. Iran is omgeven door Afghanistan, de Golfstaten, Irak, en de moslimrepublieken van de voormalige USSR. Syrie is omgeven door Turkije, Irak, Jordanië, en Israël. Dit is een belangrijke strategische verandering en het oefent sterke druk uit op de terreurstaten. Geen wonder dat Iran zo hard probeert een sjiitische opstand in Irak aan te stoken. Ik weet niet of het Amerikaanse plan was om zowel Syrië als Iran in te kapselen, maar het resultaat komt daarop neer.
Naar mijn bescheiden mening is het wereldgevaar nummer één nu Iran en zijn regime. Het heeft beslist ambities om enorme gebieden te besturen en om uit te breiden in alle richtingen. Het heeft een ideologie die suprematie over de Westerse cultuur opeist. Het is meedogenloos. Het heeft bewezen dat het, gebruikmakend van Iraanse ambassades, uitvoerige terreurhandelingen kan uitvoeren zonder teveel sporen achter te laten. Het probeert duidelijk aan kernwapens te geraken. Zijn zogenaamde "gematigden" en "conservatieven" spelen hun eigen virtuoze versie van het "boze agent/goedzakkige agent" spelletje. Iran
- sponsort Syrisch terrorisme;
- zit duidelijk achter veel van wat in Irak gebeurt
- bezoldigt in zijn eentje de Chizb'Allah (Hezbollah) en, via deze laatste, de Palestijnse Chamas (Hamas) en Islamitische Jihad
- heeft tenminste in Europa en Zuid-Amerika --- en waarschijnlijk ook in Oezbekistan en Saoedi-Arabië --- terreuraanslagen uitgevoerd
- en leidt een waarlijk internationaal terreurconsortium waarin bijrollen gespeeld worden door Syrië, Libanon, en zekere Shiitische elementen in Irak
Desalniettemin drijven de meeste Europese landen nog steeds handel met Iran, proberen het zoet te houden en weigeren de duidelijke signalen te lezen.
Teneinde deze oorlog te winnen is het ook nodig om de financiële ressources van het terreurconglomeraat op te drogen. Het heeft geen zin om te proberen de subtiele verschillen te begrijpen tussen de Soennitische terreur van al-Qaida en Chamas (Hamas) en de Sjiitische terreur van de Chizb'Allah (Hezbollah), al-Sadr, en andere door Iran geïnspireerde ondernemingen. Als het in hun kraam past werken ze allemaal prachtig samen.
Het is cruciaal om Saoedische en andere financiële steun aan de buitenste cirkel te blokkeren, want zij is de vruchtbare bodem waarin terreur groeit. Het is belangrijk om alle giften van de Westerse wereld aan islamitische organisaties in de gaten te houden, dito voor de financies van internationale humanitaire organisaties, en met krachtdadige economische maatregelen te reageren op ieder teken van financiële steun [door deze groepen] aan een van de drie terreurkringen.
Het is ook belangrijk om beslissend te handelen tegen de leugen- en verzinselcampagne, en om die Westerse media in de gaten te houden die ermee collaboreren uit naïviteit, financieel eigenbelang, of onwetendheid.
Boven alles, geeft nooit toe aan terreur. Niemand zal ooit weten of de recente verkiezingen in Spanje geen verschillend resultaat zouden hebben opgeleverd, ware het niet voor de treinaanslagen enkele dagen geleden. Maar het doet er niet echt toe. Wat belang heeft is dat de terroristen geloven dat zij dat resultaat veroorzaakten en dat zij gewonnen hebben door Spanje uit Irak te jagen. Het Spaanse verhaal zal uiteindelijk uiterst kostelijk blijken voor andere Europese landen --- inbegrepen Frankrijk, dat nu bezig is opruiende predikanten het land uit te zetten en sluiers te verbieden --- en andere landen die troepen naar Irak stuurden. Op de lange duur zal Spanje een nog duurder gelag betalen.
Is de oplossing een democratische Arabische wereld?
Als we met "democratie" niet alleen vrije verkiezingen bedoelen maar ook persvrijheid, vrijheid van meningsuiting, een werkend gerechtsapparaat, burgerlijke vrijheden, gelijkheid voor vrouwen, vrij reizen naar het buitenland, blootstelling aan internationale media en ideeën, wetten tegen raciale ophitsing en eerroof, en het vermijden/verhinderen van wetteloos gedrag aangaande ziekenhuizen, plaatsen van eredienst, en kinderen, ja dan is democratie de oplossing.
Als "democratie" niet meer is dan vrije verkiezingen, is het waarschijnlijk dat het meest fanatieke regime zal worden verkozen, datgene wier opruiing en verzinsels het meest ophitsend zijn. We hebben dat reeds gezien in Algerije en, tot op zekere hoogte, in Turkije. Dat zal opnieuw gebeuren als het terrein niet zeer zorgvuldig wordt voorbereid. Anderzijds kan een soort overgangsdemocratie (zoals in Jordanië) een betere oplossing zijn, die de weg plaveit voor echte democratie, misschien indachtig dat een onmiddellijke plotse democratie niet werkte in Rusland en niet gewerkt zou hebben in China.
Ik heb geen twijfel dat de beschaafde wereld zal zegevieren. Maar hoe langer het duurt eer we het nieuwe landschap van deze oorlog begrijpen, des te kostbaarder en pijnlijker zal de overwinning zijn. Meer dan enige andere regio is Europa de sleutel. Zijn, na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog, begrijpelijke terugschrikken voor oorlog kan best duizenden bijkomende levens kosten voor het tij zal keren.